Johann Georg Fichtner (GND 128421967)

Aus Personenlexika
Wechseln zu: Navigation, Suche


Daten
Nachname Fichtner
Vorname Johann Georg
GND 128421967
( DNB )
Wirkungsgebiet Wissenschaft


Johann Georg Fichtner in der BSB

FICHTNER (Johann Georg) Professor der Rechte zu Altdorf; daselbst am 20. Dezember 1673 gebohren. Er studirte zu Neustadt an der Aisch, zu Altdorf, und zu Straßburg, machte dann Reisen durch Frankreich, England, und Holland, erhielt nach seiner Zurückkunft zu Altdorf eine ausserordentliche, und 1709 die ordentliche Professorsstelle der Rechte, und 1717 zugleich das Amt eines Nürnbergischen Konsulenten. Seine Gattin Cathrine Charlotte war eine Tochter des Leibarztes und Altdorfischen Professors Hoffmann, mit welcher er 2 Söhne und eine Tochter erzeugte. Er starb den 10. Novemb. 1729. Schriften:

Vergl. Programma funeral. Altd. 1729. Will’s Gesch. der Univ. Altdorf 2. A. S. 42 u. 342. Will’s u. Nopitsch Nürnberg. Gel. Lex. B. I. S. 434--437. u. B. V. S. 333. Jöcher’s Gel. Lexikon B. II. S. 598.

  1. 1. Diss. inaug. de compensatione fisci. 4. Altd. 1702.
  2. 2. Disp. de pactis usurarum legitimis. ibid. eod.
  3. 3. De dolo in fraudem legis. 1706.
  4. 4. Progr. auspic. de methodo docendi discendique jura. 4. Altd. 1706.
  5. 5. De imperatoris dominio universali. ib. 1707.
  6. 6. Diss. de conditione ex canone non dabili. ib. eod.
  7. 7. De praemiis polypaedias. ib. 1708.
  8. 8. De fractione insignium. ib. eod.
  9. 9. De actione condictia de sportulis. ib. 1709.
  10. 10. De causis dubiis litis eventus. 4. ib. 1710.
  11. 11. De possessionis commodis. ib. eod.
  12. 12. De admenatione: Vom Zucken, die Hand, Dolch und Degen auf Einen Zucken. Altdorf. 4. 1711.
  13. 13. De renuntiationibus invalidis. ibid. 1712.
  14. 14. De venditione ad eredentiam. 1713.
  15. 15. De feripedis. Von Wilderern. 1714.
  16. 16. De peste justitiae. 1714.
  17. 17. De eo, quod justum est circa picturam. 1716.
  18. 18. Diss. de jure peregrinorum. 1717.
  19. 19. -- de antipelargia.
  20. 20. -- de justitia pretii. 1718.
  21. 21. -- de infirmitatis commodis. 1720.
  22. 22. -- de mendaciorum poenis. 1722.
  23. 23. -- de variis perjuriorum poenis.
  24. 24. -- de jure commentitio. 1723.
  25. 25. -- de cereo juris naso. 1724.
  26. 26. -- de periergia. 1725.
  27. 27. Disp. de eo, quod justum est circa claves et claustra. 4. Altd. 1726.
  28. 28. Diss. de proverbio: parvi fures suspenduntur, magni dimittuntur. ib. 1726.
  29. 29. De Fransciscanorum actione. ib. 1728.
  30. 30. Diss. de vetere dicto Teutonico: Jedem Mann ein Ey, dem frommen Schweppermann zwey. eb. 1729.
  31. 31. Einige einzelne lateinische Gelegenheits Reden.
Vorheriger
Vorheriger
Eintrag
Seite 48 Seite 49 Nächster
Nächster
Eintrag