Johann Daniel Gruber (GND 116887206)

Aus Personenlexika
Wechseln zu: Navigation, Suche


Daten
Nachname Gruber
Vorname Johann Daniel
GND 116887206
( DNB )
Wirkungsgebiet Wissenschaft


Johann Daniel Gruber in der BSB

GRUBER (Johann Daniel) Doktor der Rechte; am 11. April 1688 zu Ipsheim im Baireuthischen gebohren. Er studirte am Gymnasium zu Heilsbronn, und vom Jahr 1704 an auf der Universität zu Halle, wo er im September 1710 Doktor der Philosophie, im Oktober 1721 Doktor der Rechte, und am 19. April 1723 ausserordentlicher Professor derselben wurde. Im J. 1724 gieng er als ordentlicher Professor der Rechte nach Giessen, dann 1727 als Hof- und Kanley-Rath nach Celle, und 1729 nach Hannover, wo er Historiograph und Bibliothekar, und in der Folge Königlich Großbrittanischer u. Kurfürstlich Braunschweig-Lüneburgischer geheimer Justizrath wurde. Zugleich war er seit 1733 Abt zu Burgsfeld. Er starb am 24. März 1748. Seine Schriften:

Vergl. Moser’s Lexikon jetzt lebend. Rechtsgelehrten. Züllichau 1739. S. 75. Jöcher’s Gel. Lexikon B. II. S. 1210. Strieder’s Hessische Gelehrtengeschichte Th. V. S. 138. Weidlich’s jetzt lebend. Rechtsgelehrte 1748. Th. I. S. 300. Schmersahl’s Nachrichten von jüngst verst. Gelehrten St. II. S. 346. Fickenschers gel. Baireuth B. III. S. 135--140. Bougine Handbuch der Lit. Gesch. Th. IV. S. 225. Ladvocat’s Handwörterbuch B. V. S. 681.

  1. 1. Diss. de potentia vectis. Fol. Onoldi 1704.
  2. 2. D. inaug. Germania princeps postcarolingica sub Conrado I. orientalium Francorum rege. 4. Halae 1710.
  3. 3. De cultura historiae universalis. 4. ib. 1714.
  4. 4. Gratulatio Friderico Vilelmo, Borussiae regi, triumphum Pomeranicum. Fol. ib. 1715.
  5. 5. Diss. inaug. Differentiae juris romani et germanici in re militari. ib. 1721.
  6. 6. Pr. ad praefectiones, de Innocentio XIII. pontifice romano, deque hodierna facie antiquissimae familiae Comitatensis. ib. 1721.
  7. 7. Tabulae clientelares, quibus Philippus II. Hispaniae rex Cosmo I. Florentiae duci a. 1557 civitatem Senensem cum universo Senensi dominio concessit in feudum ligium. 4. ib. 1722.
  8. 8. Diss. juridica de actionibus mandatis, ib. 1723.
  9. 9. D. de minore procuratore. ib. 1723.
  10. 10. D. juris publici de judaeo milite. ib. 1723.
  11. 11. Vindiciae Austriacae pro aurei velleris ordine. ib. 1724 et 1733.
  12. 12. Andreae Herculis de Fleurii institutiones juris ecclesiastici, in latinum conversae, cum notis. Francof et Lips. (Halae) 1724. editio 2. Lips. 1733.
  13. 13. Compendium juris publici, quo series rerum per Europam gestarum inde a Maximiliano I. ad nostra tempora continetur. 8. Ohne Jahr und Verlagsort.
  14. 14. D. de jure vitae et necis in liberos, ad §. 2. instit. de patr. potest. 4. Giessae 1726.
  15. 15. De Georgii II. electoris instituto novam academiam condendi in terris Brunsuicensibus; in novis actis eruditorum (Lips. 1734). n. 14. S. 484.
  16. 16. Vorrede zur Zeit- und Geschicht-Beschreibung der Stadt Göttingen. (Hannover 1734.)
  17. 17. De constitutionibus Friderici II. imperatoris, Moguntiae a. 1235. germanice editis, vel non editis, sententia, excerpta ex literis ejus ad F. O. M. in novis actis eruditorum 1738. S. 71.
  18. 18. D. inaug. de differentiis juris romani et germanici in re militari, recusa. Hal. 4. 1740.
  19. 19. Nachlese von der gesammten Hand, absonderlich in den Landen Sächsischen Rechtens; in dem Abriß vom neusten Zustand der Gelehrsamkeit und einigen wichtigen Streitigkeiten in der politischen Welt (Gött. 1740). n. 3. S. 153. Auch abgedruckt in Zeperniks Sammlung auserlesener Abhandlungen aus dem Lehenrechte (Halle 1781). Th. 1. S. 96--117.
  20. 20. Origines Livoniae sacrae et civilis, seu chronicon Livonicum vetus, continens res gestas trium primorum episcoporum, quibus devictae a Saxonibus, et ad sacra Christianorum traductae Livoniae absolvitur historia; a pio quodam sacerdote, qui ipse tantis rebus interfuit, conscripta etc. e codice manuscr. recensuit, scriptorum cum aetate, tum locis vicinorum testimoniis illustravit, silvamque documentorum, et triplicem indicem adjecit. Fol. Francof. et Lips. 1740. Wurde aus andern Handschriften ergänzt, mit der nöthigen Anzeige der verschiedenen Lesearten begleitet, auch ins Teutsche übersetzt von Johann Gottfr. Arndt. Fol. Halle 1747.
  21. 21. De Botdingo Stadensi; in Parregis Göttingensibus.
  22. 22. Schreiben den, angeblich in teutscher Sprache abgefaßten, Mainzischen Reichsabschied vom J. 1235 betreffend; in den kritischen Beyträgen zur Historie der teutschen Sprache Th. 19. S. 367.
  23. 23. Commercii epistolici Leibnitiani ad omne genus eruditionis, praesertim vero ad illustrandam integri promemodum seculi, historiam literariam aprime facientis Tomus prodromus, qui totus est Boinsburgicus. Pars I et II. Hannov. et Gött. 8. 1745.
  24. 24. Origines Guelficae, quibus potentissimae gentis primordia, magnitudo variaque fortuna usque ad Ottonem, quem vulgo puerum dicunt, Brunsvicensium et Luneburgensium ducem, ex aequalium scriptorum testimoniis, instrumentis publicis, statuis, lapidibus, gemmis, sigillis, nummis, aliisque monumentis superstitibus deducuntur, et in compendio exhibentur. Opus, praceunte D. Godofr. Quil. Leibnitio, stilo D. Jo. Georg. Eccardi litteris consignatum, postea a D. Jo. Dan. Grubero novis probationibus instructum, variisque necessariis animadversionibus castigatum; jam vero in lucem emissum a Christiano Ludovico Scheid. Tomus I et II. Fol. Hannov. 1750.
  25. 25. Andr. Herculis de Fleurii institutiones juris ecclesiastici. Editio III. Francof. 8. 1759.
Vorheriger
Vorheriger
Eintrag
Seite 209 Seite 210 Seite 211 Nächster
Nächster
Eintrag