Dominikus von Bassus (GND 100025021)

Aus Personenlexika
Wechseln zu: Navigation, Suche


Daten
Nachname von Bassus
Vorname Dominikus
GND 100025021
( DNB )
Wirkungsgebiet Wissenschaft


Dominikus von Bassus in der BSB

von BASSUS (Dominikus), auf Sandersdorf und Mendorf, Doktor und Professor der Rechte zu Ingolstadt. Er wurde daselbst im Iahr 1668 Doktor, dann 1672 ordentlicher Professor des codicis Iustin. und des juris publici. Er starb am 15ten August 1704, als die Stadt eben von den Oesterreichern unter dem General Thüngen belagert wurde, und hat in der St. Morizpfarrkirche folgende Grabschrift: Sta Viator! hic situs est praenob. et magnif. D. Dominikus de Bassus, gente Rhaetus, patria Peschlaviensis, vir, in quo magna omnia, ingenium, doctrina, virtus. Illustre sidus hujus accademiae, decus Bavariae praestans, morum comitate simul et probitate. Iuris observantissimus aeque ac peritissimus, alieni abstinentissimus, profusus sui et pater pauperum. Cum cathedram iuris professor codicis Iustinianei et publici annis 32 praeclare ornasset, laboribus pro bono publico susceptis fractus, humana despiciens et Deum solum suspirans, non tam annis, quam meritis gravis, dum urbs hostiliter obsideretur, in ipso B. Virginis assumtae die, non sine omine, eximius s. Rosarii cultor et benefactor, caelum expugnavit anno salutis 1704 aetatis 61.Die Leichenrede auf ihm hielt Melchior Friedrich, Prof. des Kirchenrechts zu Ingolstadt.

Seine gedrukten Schriften sind:

De donationibus propter nuptias, 4. Ingolstadii, 1672.

De consuetudine seu jure non scripto, 4. 1673.

De legatis, 4. 1675.

Semicenturia controversiarum totidemque decisionum in dicasteriis elecloratus Bavar. supremis et praecipue in consilio revisorio judicatarum, 4. 1680.

De restitutione in integrum, 4. 1681.

Div. Iustinianei imp. L. decisiones praecipuis tam dubitandi, quam decidendi rationibus, nec non variis ex universo jure communi desumtis controversiis illustratas, ac juri electorali Bav. passim accommodatas, 4. 1784.

Semicenturia controversiarum canonico-legalium in foro Bavarico occurrentium, 1685.

Auch liegen noch einige seiner Schriften im Manuskripte bey der Universität zu Ingolstadt, worunter seine Oratio de Vita aulica, und Oratio funebris in exequiis Casp. Manzii bemerkt zu werden verdienen.

S. Mederer Annal. Ingolstad. B. 2. S. 374, und B. 3, S. 108, Kobolts bair. Gel. Lexikon, S. 80.


Vorheriger
Vorheriger
Eintrag
Seite 72 Seite 74 Nächster
Nächster
Eintrag