Iakob Burckhard (GND 117161314)

Aus Personenlexika
Wechseln zu: Navigation, Suche


Daten
Nachname Burckhard
Vorname Iakob
GND 117161314
( DNB )
Wirkungsgebiet Wissenschaft


Iakob Burckhard in der BSB

BURCKHARD (Iakob), Hofrath und Bibliothekar zu Wolfenbüttel, geboren im April 1681 zu Sulzbach in der obern Pfalz, wo sein Vater, Georg Christoph, evangelischer Stadtprediger war. Er studirte anfangs zu Iena und Helmstädt die Theologie, hernach zu Halle unter Chr. Cellarius, und zu Leiden unter Perizon Gronov und andern damals berühmten Männern hauptsächlich die schönen Wissenschaften, wurde 1714 Professor der Beredsamkeit und der schönen Wiss. zu Hildburghausen, im Iahr 1727 zu Wolfenbüttel wirkl. Rath, und 1738 daselbst wirkl. Hofrath und Bibliothekar. Er hatte 2 Brüder, die ebenfalls Gelehrte waren: Iohann Heinrich Burckhard, Leibmedikus zu Wolfenbüttel, ein guter Botaniker, starb 1738, und Ioh. Georg Burckhard, braunschweig. Iustizrath und Archivarius. Er zeichnete seine eignen Lebensumstände auf, und arbeitete bis an sein hohes Alter mit einem unverdrossnen Fleisse. Er starb am 23sten Aug. 1753.

Seine Schriften sind:

Epistola de praeclaris meritis Io. Caselii erga bonas literas eiusque lucubrationum editione, Guelpherb. 4. 1707, steht auch in Rolle’ns Memoriis philos. et orator.

Epistola ad Struvium de obitu Chr. Cellarii, 4. Hal. 1707.

Catalogus lucubrationum Cellarii ab a. 1662 ad a. 1707, 4. ibid. 1707.

De linguae latinae in Germania per XVII. saecula amplius fatis, ab ipso tempore, quo Romanorum arma et commercia nonnullum eius usum intulerunt, ad nostram usque aetatem, commentarii, 8. Hannov. 1713, 1 Alph. 81/2 Bogen.

De linguae latinae, quibus in Germania per XVII. saecula amplius usa ea est fatis, novi plane, quibus priores illustrantur partim, partim supplentur, commentarii; adjecti sunt indices copiosissimi, qui et prioris partis memorabilia simul exhibent, 8. Wolfenbutteli 1721.

Oratio de linguae latinae, a maioribus diligenter excultae et adamatae, hodie ex adverso neglectae atque contemtae caussis. Folio, Hildburg. 1714.

Consilium de Ioh. Reuchlini et Rud. Agricolae, nec non Io. Trithemii epistolis illustratis ab se edendis, 4. Wolfenb. 1714.

Elementa rhethoricae Aristotelis, ab Andr. Godofr. Ammone excerpta, denuo edita; praeter longiorem praefationem de imitationis necessitate, concisa de Aristotelis librorum de arte rhetorica usu ac praestantia et summo per 2000 annos in his aestimandis eruditorum consensu dissertatio praemissa est, Coburgi 1714, 4.

Pr. de variis Germaniae scholarum a Caroli M. temporibus usque ad saec. XVI. mutationibus; acc. oratio de amplissimis Argentinensis scholae prudenti consilio clariss. viri, Ioh. Sturmii saec. XVI. constitutae, laudibus, Hildburgh. 4. 1715.

Medicus, humanitatis studiorum vindex, ex historia literaria adumbratus; acc. Ioh. Caselii ad Henning. Arnisaeum de medica arte praestantibus, studiis etiam sapientiae claris, et aliis ingenii dotibus praeditis saeculi XVI. viris, epistola, Wolf. 1716, 8.

Pr. multum salutaris maxime ecclesiae reformatio ad Paschatos festum pie celebrandam contulit, 4. Hildburgh. 1716.

Pr. de multo ante Caroli M. tempora divinitus quidem in Germania sparso, mox tamen a barbaris obtrito iterum, verbi divini semine, ibid. eod. 4.

Pr. interitus Iudaici regni christianae religionis veritatem liquido confirmat. ib. eod. 4.

Pr. de academiarum saec. XV. in Germania proventu, certissimo praeclarae summorum principum in excitanda subiectorum bono literarum studia voluntatis testimonio ib. eod. 4.

Pr. parentes filiorum suorum saluti parum consulunt, qui hos invita Minerva literis operari cogunt, ib. eod. 4.

Pr. Reliquiae populi Iudaici divinam scripturae s. veritatem magnopere confirmant, et christianis poenitentiae pietatisque maximum sunt incitamentum, ibid. 4. 1717.

Pr. de meliorum literarum splendore, qui, velut lucidissimus phosphorus, corruscum S. evangelii solem duobus amplius abhinc saeculis antegressus est, quo iubilaeum ob divinitus restitutam CC. ante annis ecclesiam, diversis solennibus actibus in ill. gymnasio Ernestino Fridericiano pie celebrandum indicit, 4. Hildburg. 1717.

Oratio de Germania, ducentis abhinc annis per meliorum literarum studia resipiscente, ibidem eod. 4.

Equitis et animi et ingenii viribus praestantissimi Ulrici de Hutten ad B. Pirckheimer, Patr. Norimb. epistola, qua et vitae suae rationem et temporum, in quae aetas ipsius incidit, conditionem luculenter descripsit; in lucem denuo protulit et commentarium, qua illustris huius equitis fata et merita exponuntur, subiecit. Wolfenb. 1717.

De Ulrici de Hutten fatis ac meritis, quorum haec in provehenda literarum studia reformationis item negotium adjuvandum praeclara extiterunt. commentarii pars posterior; cui complures integrae a fortissimo hoc equite ad summos viros seriptae epistolae, inter quas nunquam antea editae insertae sunt, ibid. eodem.

De Ulr. de Hutten meritis, quorum haec in ecclesiam atque rempublicam praeclara existerunt, commentarii pars III. eaque postrema, cui August. Imperat. Maximiliani I. diploma, quo fortissimus hic eques poetae atque oratoris insignibus aliisque immunitatibus ac praerogativis est decoratus, ex autographo et complures huius epistolae, itemque alia ingenii eius monumenta integra denuo sunt inserta, ib. 1723.

Hermanni Buschii, nobilitate, ingenio meritisque illustris viri, vallum humanitatis, sive humaniorum literarum contra obtrectatores vindiciae; ab oblivionis iniuria asseruit, et praeter commentarium de auctoris vita, cui complura integra elegantissimi ingenii huius monumenta inserta sunt, Germaniae equitem humanitatis propugnatorem praemisit, 8. Hildburgh. 1719.

Quid caussae sit, cur humanitatis studiis maius hodieque a Batavis quam a Germanis statuatur pretium? Programma, orationi de Batavorum coelo, eruditis ex Germania oriundis maxime propitio, praemissum; accedit oratio, 4. Hildburgh. 1718.

Pr. Westphalus, fortissimus per XVI. saecula impugnatae ab exteris Germanorum gloriae, domi militiaeque comparatae, defensor, ib. 1719, 4.

Oratio: Westphalia, felicissima barbariei victrix, sive de Westphalorum praeclaris erga restituendas XV. et XVI. saeculis in Germania literas meritis, ib. eod. 4.

Pr. de fanatico, intentissimo scholarum hoste, ib. 1724, 4.

Pr. de Saxoniae ducibus, qui olim religionis caussa in terram sanctam profecti sunt, ib. eod. 4.

Pr. de occasione, qua clarior evangelii lux ducentis abhinc annis in Borussia est oborta, ib. 4. 1725.

Pr. de Pontio Pilato, evangelicae veritatis teste. 4. ibid. 1726.

Historia bibliothecae augustae, quae Wolfenbutteli est, duobus libris comprehensa, quorum prior serenissimi Brunsvic. Lüneburgi ducis Augusti munificentissimi bibliothecae conditoris, immortalia in ecclesiam, rempublicam, orbem praesertim eruditum merita, posterior ipsius bibliothecae prosperrima inde a primordiis eius ad haec usque tempora fata complectitur, -- adumbrata a. 1744, qui centesimus est, ex quo bibliotheca Wofenbuttelum est translata. Accedunt figurae atque indices, Lipsiae 4. -- Pars II. qua analecta ad partis I. librum I. continentur. Accedunt Hermanni Konringii et Athanasii Kircheri aliorumque clariss. virorum ad ipsum munificentissimum bibliothecae conditorem maximam partem scriptae epistolae, uberiora saltem ex iis excerpta, quibus et ipsius bibliothecae et reipublicae literariae historia illustratur, ibidem 1746, 4.

Librorum ad humaniora studia, literariam atque ecclesiasticam historiam potissimum pertinentium catalogus, in IV. partes distributus. Comparavit eos sibi Iac. Burckhard, de cuius vita uberior praemittitur commentarius, 8. Hallae 1748.

Nova ad commentarium de vita I. Burckhardi analecta; accedunt eiusdem librorum catalogi supplementa nonnulla, ib. 1751, 4.

Musei Burckhardini tomus I. complectens bibliothecam. Tomus II. numophylacium, 4. Wolfenb. 1750, (vergl. literar. Blätter, Nürnb. 1802, n. V. S. 102).

S. Eigne Sammlungen. Sein Leben von ihm selbst in seinem angeführten Bücher -- Verzeichniss. Schmersahls neue Nachr. von jüngst verstorbenen Gelehrten, St. 2. S. 197--247. Adelungs Fortsetz. v. Iöchers Gel. Lex. B. I. Beyträge zur Geschichte der Gelehrsamk. Th. IV. S. 1--24. Neues gelehrtes Europa Th. V. S. 247--250. Saxii onomast. Th. VI. S. 108. Bougine Handbuch der Literatur B. III. S. 505. Ladvocats fortgeseztes hist. Handwörterbuch B. V. S. 313. Acta eruditorum Lipsiae 1713, Aug. S. 352--357. I. chr. Kramer elogium Iacobi Burckhardi, in actis societatis latin. Ienensis B. II. S. 293--300. Meusels Leitfaden zur Gesch. der Gelehrsamkeit B. I. Einl. S. 13. Meusels Lexikon der 1350--1800 verstorbenen Schriftsteller B. I. S. 725--729. Heinsius allg. Bücherlexikon B. I. S. 238.


Vorheriger
Vorheriger
Eintrag
Seite 170 Seite 172 Nächster
Nächster
Eintrag