Johann Nepomuck Endres (GND 101031424)

Aus Personenlexika
Wechseln zu: Navigation, Suche


Daten
Nachname Endres
Vorname Johann Nepomuck
GND 101031424
( DNB )
Wirkungsgebiet Wissenschaft, Politik


Johann Nepomuck Endres in der BSB

ENDRES (Johann Nepomuck) I. Professor des Kirchenrechts zu Würzburg; daselbst 1731 gebohren. Er studierte zu Würzburg und Rom, wurde der Theologie und Rechte Doktor, 1760 an der Universität zu Würzburg Professor des Kirchenrechts, fürstbischöfl. geistlicher Rath, und Kanonikus des Stiftes Haug, und starb am 4. Mai. 1791. Seine Schriften:

Vergl. Weidlichs biograph. Nachrichten Th. I. S. 167--169. und Nachträge B. V. S. 73. Koppe jurist. Almanach auf das J. 1792. S. 217--220. Meusels Lexikon verstorbn. Schriftsteller B. III. S. 115--117. Rötgers Nekrolog St. I. S. 50--52. Bönicke Grundriß einer Geschichte der Univers. Würzb. Th. II. S. 311--313. Journal von und für Franken. B. III. S. 104.

  1. 1. Discursus politico-juridicus de recusatione visitatoris apostolici censuris ecclesiasticis ac interdicto haud facile vindicanda. 4. Würzb. 1760. Stehet auch in Ant. Schmidii thesauro juris eccless. B. 2. n. 6.
  2. 2. Diss. de necessario jurisprudentiae naturalis cum ecclesiastica nexu et illius in hac causa. ibid. 1761. Auch in Schmidii thes. B. 1. n. 1.
  3. 3. De officio judicis circa juramentum necessarium. ib. 1765.
  4. 4. De pactorum Hildesiensium in confirmanda communi catholicorum doctrina circa simultaneum efficacia, ad illustrandos 1. p. W. art. 5. ibid. 1765. Auch mit einem andern Titelblatt, worauf Bamberg, Frankf. u. Leipz. steht.
  5. 5. De subditis quondam oppignorationis a communi alius anni decretorii beneficio penitus exclusis etc. ibid. 1770.
  6. 6. Vindicata pactorum Hildesiensium efficacia in confirmanda circa etc. ib. 1771.
  7. 7. Diss. de diverso juris germanici ad civile romanum et canonicum commune habitu. 4. ib. eod.
  8. 8. De libertate ecclesiarum Germaniae concordatis vindicata. ib. 1774.
  9. 9. Diss. de sero et genuino libertatis ecclesiarum germaniae fundamento 4. ib. 1774. Steht auch, so wie die Dissertationen n. 4. 5. 6. u. 7. in Schmidii thesauro B. 4. u. 5.
  10. 10. De decimatore nobili, favoris ecclesiarum parochialium, quoad praescriptionem exstinctivam participe. ibid. 1775.
  11. 11. De arcto supremae potestatis judiciariae imperatori reservatae et voti decisivi judici camerae haud denegandi nexu. 4. ib. 1776.
  12. 12. Diss. de literarum obligatione Theophili visiones legitimae. ib. 1778.
  13. 13. De insinuationis primariarum precum caesarearum necessitate et effectu. ibid. eod.
  14. 14. Diss. differentiae inter collatores beneficiorum germaniae canonias sequelas exhibens. ib. 1781. [1]
  15. 15. De privilegio hypothecae judicialis a venditore in re vendita reservatae motu concursu. 4. ib. 1784.
  16. 16. Juridisch-politischer Versuch über die wesentlichen Rechte der Majestät nach den Grundsätzen des allgemeinen Staatsrechts (vertheidigt von F. G. v. Hartlein). 8. Würzb. 1787. 364 S. [2]
  17. 17. Discursus politico-canonicus, auctoritatem sacerdotii in temporalia ecclesiae canone et lege perpetuo tutam imperio innoxiam sistens. 4. ibid. 1789. 84 S. [3]
  18. 18. Er verfaßte auch mehrere theologische Dissertationen, die unter der Defendenten Nahmen im Drucke erschienen.
Vorheriger
Vorheriger
Eintrag
Seite 144 Seite 145 Nächster
Nächster
Eintrag


Fußnoten

  1. s. Schnauberts jurist. Bibl. B. I. S. 752.
  2. s. Jen. Lit. Z. 1787. II. S. 262. Leipz. gel. Z. 1787. III. S. 1435. Klübers jur. Bibl. B. 3. St. 2. S. 313.
  3. s. Auserl. Lit. des kath. Teutschl. B. 3. St. 2. S. 271.