Magnus Daniel Omeis (GND 100803997)

Aus Personenlexika
Wechseln zu: Navigation, Suche


Daten
Nachname Omeis
Vorname Magnus Daniel
GND 100803997
( DNB )
Wirkungsgebiet Wissenschaft, Kunst


Magnus Daniel Omeis in der BSB

OMEIS (Magnus Daniel) Professor zu Altdorf; des Nürnbergischen Diakonus zu St. Sebald Johann Heinrich Omeis Sohn, und am 6. September 1646 gebohren. Nach vollendeten Vorbereitungswissenschaften am Gymnasium und am Egidischen Auditorium seiner Vaterstadt Nürnberg, bezog er 1664 die Universität Altdorf, ward daselbst unter die Alumnen aufgenohmen, studirte unter Reu, Felwinger, Dürr, König und Molitor Philosophie und Philologie, dann unter Weinmann und Reinhart die Theologie, erwarb sich bey Disputationen und durch Predigen großen Beyfall, erhielt das Doktorat der Philosophie und den Poetenkranz, und wurde als Mitglied in den Nürnbergischen Pegnitzischen Blumenorden aufgenohmen. Im Jahr 1668 kam er nach Wien als Hofmeister eines Sohnes des dortigen Kurbrandenburgischen Residenten. Omeis genoß in Wien die Gunst der Großen und die Freundschaft der Gelehrten, selbst, obschon er Protestant war, der Jesuiten, und durfte alle Bibliotheken und Kunstsammlungen benützen. Im Jahr 1673 kam er über Prag nach Nürnberg zurück. Im Jahre 1674 wurde ihm an der Universität zu Altdorf die Professur der Beredsamkeit übertragen, wozu 1677 jene der Moral, und 1699 der Poesie kam. Auch hatte er an dieser hohen Schule die sogenannte Programmatur zu besorgen, und bekam die Würde eines kaiserlichen Hof- und Pfalzgrafen. Im Jahre 1697 wurde er Vorsteher des Pegnitzischen Blumenordens, und 1704 Inspector Beneficiariorum Noricorum. Er hatte eine Spanierin von Cadix zur Gattin, Nahmens Maria Dorothea Rostia, ein gelehrtes Frauenzimmer, welche wegen ihren Kenntnissen in den alten Sprachen und in der Dichtkunst, auch Mitglied des Blumenordens ward. An der Universität war er zweymal Rektor, und achtmal Dekan der philosophischen Fakultät. Da ihm sein einziger Sohn frühezeitig starb, hinterließ er keine Kinder. In die Freundschafts- oder Stammbücher von Bekannten und Fremden schrieb er gewöhnlich nur: Meditatio mortis vera Philosophia, oder Quotidie morior. Nachdem er den Tag und die Stunde seines Todes genau vorher gesagt hatte, starb er am 23. November 1708 in einem Alter von 62 Jahren. Er war ein gründlicher und ungemein fleißiger Gelehrter. Seine Schriften:

Vergl. Apini vitae Profess. philosoph. Altdorf. S. 860. Lexikon allg. histor. (Fol. Leipz. 1731.) B. III. S. 135. Reuschii Memoria Omeisiana. Saxii Onomast. literar. B. V. S. 625. Fabricii histor. biblioth. suae B. V. S. 492. Böhnemanns Lebensbeschr. gelehrter Leute. Amarantes (Joh. Herdeggens) histor. Nachricht von dem Pegnesischen Blumenorden. Jöchers Gelehrten Lexikon B. III. S. 1073--1075. Pönmann vitae viror. ex quavis facultate clarissim. S. 119. Wills Geschichte der Univers. Altdorf S. 41. 105 und 336. Wills und Nopitsch Nürnberg. Gelehrten Lexikon B. III. S. 78--87. und B. VII. S. 64--67. Hirschings hist. lit. Handbuch fortges. von Ernesti B. VI. Abtheil. 2. S. 83--89. Rotermunds Lexikon B. V. S. 1103--1110. Ladvocats Handwörterbuch B. III. S. 545. Grohmanns Handwörterbuch B. V. S. 472.

  1. 1. Mausoleum integritatis german. ipsa Germania Naeniam decantante, oratione publica erectum. Fol. Altd. 1666.
  2. 2. Tabella votiva, quam ob summos in philosophia et poesi honores 1667 impetratos etc. patronis, fautoribus, amicis consecratam libens meritoque suspendit Omeis.
  3. 3. Memorabilia potiora anni praeteriti calamo revocata et inclyto nomini Nuzeliano in renascentis anni felix auspicium dicata. 4. 1673.
  4. 4. Schediasma de quatuor fluminibus paradisi, cui praefixa est oratio inaug. de fonte eloquentiae quatuor in rivos distincto. 4. 1676.
  5. 5. Disp. de oratore in omnibus disciplinis versato. 1676.
  6. 6. Gratulatio ad Gabr. Nüzelium, cum ecclesiarum ephorus et protoscholarcha constitueretur. Auch unter dem Titel: Bonum factum! Gabr. Nüzel eccl. eph. et protoschol. est renunciatus; applaudunt Apollo et Musae. 4. Altd. 1677.
  7. 7. Epitome librorum Aristotelis Ethicorum et Rhetoricorum ex Joann. Aug. Vogelii Aristotele resoluto depromta, in usum academ. juvent. emendatius edita ac praefatione auctat. Accessit oratio inaug. de amabili philosophiae et eloquentiae consortio adversus Flavium Quaerengum. 12. Norimb. 1677.
  8. 8. Prolusiones academicae, quibus accessit commentatio de scriptoribus epistolicis latinis. Altd. 12. 1677.
  9. 9. Disp. de iuvito per ignorantiam. 1769.
  10. 10. -- de idea viri iusti. 1679.
  11. 11. -- de consultatione. 1679.
  12. 12. -- de conscientia. 1682.
  13. 13. -- de idea viri magnanimi. 1682.
  14. 14. -- de modestia. 1682.
  15. 15. -- de veracitate. 1684.
  16. 16. -- de urbanitate. 1684.
  17. 17. -- de verecundia. 1684.
  18. 18. -- de iustitia universali. 1684.
  19. 19. -- de iustitia distribuente. 1684.
  20. 20. -- contr. ethicam mythologicam. 1684.
  21. 21. De Epicuro, ab infami dogmate, quod summum bonum consistat in obscoena corporis voluptate, defenso. 1679.
  22. 22. De quaestione: an sine αυτοχειϱειας crimine classiarii in pulverem tormentarium iniicere ignem possint, et una cum navi disrumpantur, ne in hostium manus deveniant? 1680.
  23. 23. Der nützliche Baumgarten an dem hochfeyerlichen Myrthenfest des Preiswürdigen Zelinto (Karl Benedikt Nützel) mit der fürtreflichen Pegnitz-Nymphen Amarillis (Anna Maria Baumgärtner) gepflanzet und besungen von Damon (Omeis) in Einstimmung seiner werthesten Weidgenossen. 12. Altd. 1681.
  24. 24. Theatrum virtutum et vitiorum ab Aristotele in Nicom. omissorum, cui adiunctum est theatrum eloquentiae, pandens doctrinam de virtutibus et vitiis orationis latinae. Praemissa est prolusio ad utrumque theatrum viam parans. 4. Altd. 1682.
  25. 25. Gloria academiae Altdorf. sive orationum fasciculus, universitatis Noricae ortum, progressum, et cuncta memorabilia, omniumque Professorum vitas, mores et scripta feliciter exhibens. 4. 1683.
  26. 26. Exercitatio moralis de ὲυσεβια et άυταϱιιεὶα virtutibus du abus ab Aristotele omissis, commendatis tamen et coniunctis ab apostolo Paulo 1. Tim. 1681.
  27. 27. De Q. Curtii R. aetate. 1683. Ist wider die Mollerische Diss. de Curtio geschrieben.
  28. 28. Disp. de iustitia commutante. 1685.
  29. 29. -- de iustitia Pythagorica.
  30. 30. -- de aequitate.
  31. 31. -- de iustitia et iure.
  32. 32. -- de virtute heroica. 1686.
  33. 33. -- de prudentia.
  34. 34. Disp. de voluptate.
  35. 35. -- de symbolo heroico.
  36. 36. -- de liberalitate. 1687.
  37. 37. -- de fruitione Dei.
  38. 38. -- de morte voluntaria. 1688.
  39. 39. -- de amicitia inter Deum et hominem.
  40. 40. -- de pietate, quaestionibus tribus.
  41. 41. -- de temperantia et frugalitate. 1689.
  42. 42. -- de sedulitate et vigilantia. 1690.
  43. 43. -- de parsimonia.
  44. 44.-- de modestia.
  45. 45. Disp. cont. quaestionum ethicarum trigam. 1686. Unter diesem Titel sind noch acht andere Disputationen gehalten worden.
  46. 46. Oratio parent. memoriae Gabr. Nuzellii Duumviri Nor. consecrata. 1687.
  47. 47. De illo Platonis effato: Philosophia est meditatio mortis. 1688.
  48. 48. De eruditis germaniae mulieribus. 1688.
  49. 49. De Pythagoreis a famoso illo simplicis talionis dogmate defensis. 1689.
  50. 50. Fürnrischer Ehrentempel entworfen von O. in dem Pegnesischen Blumenorden Damon genannt. Fol. 1690.
  51. 51. Lessus acad. quem Guil. Imhofio, patrono musarum omni laude majori et univ. Altd. curat. fecit Omeis. 1690.
  52. 52. Leopoldus magnus cum Ottone magno comparatus, seu Panegyricus in coronationem Josephi rom. imp. conscriptus. 1690.
  53. 53. Panegyricus Leopolde M. ob victoriam a Turcis ad Salacamenam in Rascia d. 19. Aug. 1691 reportatam dicatus.
  54. 54. Disp. de fortitudine sagata. 1691.
  55. 55. -- de fortitudine togata.
  56. 56. -- de iustitia universali.
  57. 57. -- de iustitia particulari.
  58. 58. -- de affectuum moderamine. 1692.
  59. 59. -- de origine virtutis moralis. 1693.
  60. 60. -- de reservationibus mentalibus.
  61. 61. De erroribus quibusdam, qui philosophis veteribus falso aut dubie saltem adscribi vulgo solent. 1691.
  62. 62. An et quomodo quis suos in virtute paranda profectus sentire possit? 1691.
  63. 63. De germanorum veterum theolog. et religione pagana. 1693.
  64. 64. Ethica Pythagorica, cui accessit aureum carmen commentario ethico illustratum, et ars regendorum affectuum. 4. Altd. 1695.
  65. 65. Compendium ethicum ex sanioribus veterum et recentiorum philosophorum placitis concinnatum. 8. ib. 1694.
  66. 66. Pr. de voto illo Tirgiliano: nulla salus bello. 1694.
  67. 67. De magistratus officio circa rem frumentariam. 1694.
  68. 68. De origine moris, festum Martini comessationibus, et anserum imprimis maetatibus, celebrandi. 1694.
  69. 69. De bacchanalium veterum et hodiernorum origine, rita ac foeditate. 1695.
  70. 70. De praecipuis veterum Germanorum virtutibus. 1695.
  71. 71. Diss. in prooemium libris M. T. Ciceronis de officiis praemissum. 1695.
  72. 72. Ethica Platonica, cui accessit speculum quotidie consulendum, seu Aretologiae christianae compendium. 8. 1696.
  73. 73. Epistola gratulatoria ad Car. Bened. Nuzelium ab et in Sundersbuhl. Fol. 1696.
  74. 74. Vita Henr. Linckii. Steht an dem Commentario Linckiano in Decretales. 4. Nor. 1697.
  75. 75. Actus promulgationis privilegiorum Univers. Altdorf. ad facultatem theolog. amplificatorum a. 1697. cui accessit panegyricus Leopoldo Magno ob victoriam a Turcis in Pannonia prope zentam gloriosissime reportatam et pacem Germaniae divinitus redonatam, nomine Univers. consecratus. 4. Altd. 1698.
  76. 76. Memoria Maur. Hofmanni Medici. Fol. 1699.
  77. 77. Hortus Ciceronianus in usum gymnasii Nor. concinnatus, seu flores apophtegmatum et historiarum e scriptis Cic. excerpti. 12. 1698 et 1705.
  78. 78. Compendium rhetoricum in usum gymnasii Nor. editum. 12. 1699. Neue Auflage. 1705 und 1739.
  79. 79. Compendium ethicum methodo synthetico aretologiam et eudaemonologiam perspicuis praeceptis et exemplis proponens, inque usum gymnasii Nor. concinuatum. 12. Norimb. 1701. Neue Auflagen. 1710 und 1728.
  80. 80. Klag und Trostschrift auf Hrn. Wolfgang Magn. Schweyer. 4. 1701.
  81. 81. Diss. de iuribus belli. 1797.
  82. 82. -- de gradibus societatis humanae.
  83. 83. -- de Stoicorum philosophia morali.
  84. 84. -- de recitationibus veterum.
  85. 85. -- de contractibus, qui aleam continent.
  86. 86. -- de philosophia vitae duce. 1698.
  87. 87. -- de ethico perfecto. 1699.
  88. 88. -- de licentia poetica. 1700.
  89. 89. -- de officiis erga amicos. 1701.
  90. 90. -- de officiis erga bruta. 1702.
  91. 91. -- de symbolis pythagoricis.
  92. 92. -- de amore hominis erga Deum.
  93. 93. -- de timore erga Deum. 1703.
  94. 94. -- de fiducia in Deo collecanda.
  95. 95. -- de obedientia Deo praestanda. 1704.
  96. 96. -- do precatione.
  97. 97. -- de officiis in emtione et venditione.
  98. 98. De expiationibus apud veteres gentiles usitatis. 1700.
  99. 99. De iure iurando et speciatim academico. 1700.
  100. 100. De ethnico, amissionis divinae imaginis convicto. 1701.
  101. 101. De viro prudenti Aristotelico cum sapiente Stoico collato.
  102. 102. De officiis erga amicos in comparatione utilitatis cum honestate, ad lib. 8. offic. Cicer. c. 10. Altd. 1701.
  103. 103. Diss. de quaestione: an pacta et promissa semper sint servanda, quae nec vi nec dolo malo facta, ex lib. 3. Offic. Cic. 1702.
  104. 104. De Philosophia in genere, eiusque definitione, divisione et causis. 1704.
  105. 105. De gratiarum actione erga Deum, hujusque celebratione. 1704.
  106. 106. Gründliche Anweisung zur Teutschen accuraten Reim -- und Dichtkunst, samt einer teutschen Mythologie. 8. Altd. 1704.
  107. 107. Epicinion in Landaviam iterum expugnatam. 1704.
  108. 108. Die frohlockende Noris über die Freudenreichste Geburt Leopolds.
  109. 109. Als Josephus seine Reise von Wien über Nürnberg zur alliirten Armee fortsetzte, legte einen Glückswunsch nieder Omeis. 1704.
  110. 110. Disp. de abnegatione sui, seu morte Christianorum philosophica. 1705.
  111. 111. Panegyricus D. Leopoldi M. et Josephi nunc caesaris augustissimi adsurgenti gloriae consecratus. Adiectus est templo gloriae divis Magni Leopoldi manibus dicato. Fol. Altd. 1705.
  112. 112. De artis oratoriae praestantia a quibusdam abusibus et immerito non nullorum contemtu vindicata. 1705.
  113. 113. D. de temperantia ad speciatim frugalitate in sumendo cibo, seu abstinentia. 1705.
  114. 114. Diss. ad Ausonii Eidyllium, de viro bono. 1706.
  115. 115. Geistliche Lieder und Lieder-Blumen. Nürnberg. 8. 1706.
  116. 116. Oratio, qua Duo Jo. Paul. Paumgärtnero ab et in Holenstein. reip. Norimb. praetori, iusta fecit. Fol. 1707.
  117. 117. Commentatio de numero septenario huiusque sanctitate ac radiis ex universitate Altdorf. mire lucentibus, quam C. Fürero, viro summo, consecratam circa auspicium anni 1707 evulgavit. 4.
  118. 118. De sedulitate ac diligentia in studiis adhibenda. 1707.
  119. 119. Disp. de humilitate. 1705.
  120. 120. -- de sobrietate. 1706.
  121. 121. -- de castitate.
  122. 122. -- de munditia.
  123. 123. -- de parsimonia. 1707.
  124. 124. -- de vigilantia.
  125. 125. -- de virtutibus larvatis.
  126. 126. -- de sufficientia. 1708.
  127. 127. Disputationes quatuor de claris quibusdam in orbe literato Norimbergensibus. 4. 1708.
  128. 128. Disputationes XXVI. in Ciceronis libros III. de officiis ab a. 1695--1702 habitae.
  129. 129. Epistola de Juvenci hist. evangelica denuo edenda. 4. Altd. 1708.
  130. 130. C. U. A. Juvenci historiae evangel. libri IV. cum notis G. M. Koenigii, M. Dan. Omeisii, et C. Schoettgenii, itemque Jod. Badii Ascensii, Ge. Fabricii, aliorumque selectioribus. Erh. Reusch recensuit, et memoriam Omeisianam adiecit. 8. Francof. et Lips. 1710.
  131. 131. Sehr viele Programmen. 1674--1708.
  132. 132. Viele einzeln gedruckte Gedichte, und geistliche Lieder in verschiedenen Gesangbüchern.
Vorheriger
Vorheriger
Eintrag
Seite 109 Seite 110 Seite 111 Seite 112 Seite 113 Nächster
Nächster
Eintrag